Na III etapie kształcenia ogólnego językowego zakłada się że uczniowie kontynuujący naukę języka angielskiego w szkole ponadpodstawowej osiągnęli już poziom zaawansowania nie niższy niż A2 oraz opanowali w pewnym stopniu techniki uczenia się, stopniowo rozwijając własną autonomię w procesie uczenia się. Na tym etapie nauczyciel wspomaga rozwój kompetencji kluczowych ucznia, rozbudza jego ciekawość świata, otwartość na innych, zachęca do korzystania z autentycznych materiałów źródłowych oraz rozwija wśród uczniów świadomość znaczenia znajomości języków obcych w różnych dziedzinach życia. Komponent kulturowy pełni w tym procesie istotną rolę ponieważ stanowi on integralną część procesu poznawania języka angielskiego. Uczeń pogłębia wiedzę o krajach anglojęzycznych, poznaje ich kulturę, historię, geografię, społeczność i zwyczaje rozwijając i poszerzając swoje kompetencje interkulturowe. Dzięki nim będzie mu łatwiej odnaleźć się w różnych codziennych sytuacjach, zrozumieć mentalność lokalnej społeczności i ich sposób myślenia.

Proponowany przebieg spotkania z rodzicami poprzedzony już wcześniejszymi zajęciami wychowawcy z klasą, stanowi istotne uzupełnienie diagnozy dziecka, jak i poszczególnych uczniów. Dlatego bardzo ważne jest, aby nie przeprowadzać go w klasie na początku roku szkolnego – szczególnie w przypadku uczniów klasy IV, bądź też w sytuacji dołączenia nowego ucznia do klasy. Nauczyciel na podstawie przeprowadzonych zajęć z wykorzystaniem „drzewa”, uzyska poglądowe informacje o uczniu: jego pozycji w klasie (czy jest samotnikiem, czy może uczniem odtrąconym, czy potrzebującym pomocy, a może uczniem dominującym, itp.). Metoda „drzewo” jest jedną z wielu diagnoz, która na dalszym etapie pracy z uczniem i z klasą z mojego doświadczenia sprawdza się. Połączona z obserwacją, rozmowami z rodzicami, nauczycielami i samym uczniem/uczniami przyczyni się do rzetelnego ustalenia profilu klasy, potrzeb i możliwości oraz pozwoli na ukierunkowanie pracy wychowawczej. Autorem zaproponowanego testu jest brytyjski psycholog Pip Wilson, ekspert w pracy z ludźmi z zaburzeniami zachowania, ekspert w nauce oraz rozwoju inteligencji emocjonalnej.

Punktem wyjściowym w realizacji lekcji jest przeprowadzenie wszystkich jej części angażując do aktywności wszystkich uczniów. Zarówno zabawa ożywiająca, jak i ćwiczenia kształtujące mają za zadanie wprowadzenie pozytywnego nastawiania do części głównej lekcji niezależnie od poziomu sprawności czy też warunków fizycznych. Cel główny lekcji realizowany jest metodą zabawową, która nie wymaga specjalistycznych umiejętności technicznych. Założeniem podziału na zespoły i doboru konkurencji jest stworzenie możliwości każdemu uczniowi bycia ważnym członkiem drużyny. Należy pamiętać, że z forma zabawowa nie narzuca sposobu wykonania określonego zadania w sposób ściśle techniczny. Zdając się na inwencję i pomysłowość ucznia nauczyciel stwarza możliwość poszukiwania własnych rozwiązań, co kształtuje jego kreatywność a przede wszystkim daje radość z aktywnego uczestnictwa w lekcji wychowania fizycznego.